W swoim
filmie Tom Tykwer przedstawia nietypowy trójkąt miłosny, bowiem składający się z trzech par, które nie wiedzą o istnieniu pozostałych. „Trzy” to zabarwiony czarnym jak smoła humorem dramat o ludziach, którzy nie potrafią wyjść poza własne ograniczenia, ażeby ułatwić innym, niekoniecznie bliskim, dotarcie do siebie. To zarówno satyra na współczesne postrzeganie świata, złożone ze skrawków rzeczywistości oraz braku emocjonalnego zakotwiczenia, jak i traktat na temat determinizmu, wolnej woli i przeznaczenia. Tykwer bawi się formą swojego filmu, wprowadzając podzielność ekranu, teledyskowy montaż oraz mieszaninę popkulturowych symboli, ale opowiada swoją historię całkiem na serio. W świecie, w którym wszystko jest sumą swoich elementów, nie można stworzyć jakiejkolwiek całości. „Trzy” zawdzięczają zdjęciom Franka Griebe imponujący zestaw środków wizualnych, potęgujących u widza
wrażenie zagubienia, które oddaje stan ducha bohaterów. Wspominane dzielenie ekranu na kilka równoległe rozgrywających się kadrów przeplata się z estetyką kina gatunkowego oraz stylizacją na realizm magiczny; sceny nagrane w zwolnionym tempie uzupełniają się z ujęciami pierwszoosobowymi; efektowne i precyzyjne ustawianie postaci na trzech różnych planach kadru znakomicie kontrastuje ze scenami symbolicznego baletu. Na dokładkę Griebe filmuje wiele kolorystycznie wyrazistych miejsc, ażeby tym bardziej pogłębić wrażenie chaosu informacyjno-wizualnego, w którym funkcjonują bohaterowie, nie potrafiący z tego powodu podejmować żadnych odpowiedzialnych decyzji.
Premiera kinowa: 25.V.2012
