Film otwiera surrealistyczna scena niczym z Luisa BuEuela. Goła baba w apartamencie jak z Wersalu ląduje w paszczy krokodyla. To tylko sen. Tak śnią politycy. Tak wszyscy śnimy – w snach świnimy. Wyrwany z głębokiego, erotycznego snu, osowiały minister (znakomity Olivier Gourmet) musi natychmiast stawić się na miejscu wypadku autokaru, w którym zginęły dzieci. Nie bardzo ma na to ochotę. Jestem przecież zimno, a oniryczna baba ze snu właziła właśnie do paszczy gada i nie wiadomo, co byłoby dalej... Jednak mus to mus, Bertrand wkłada spodnie i jedzie. Na miejscu jest już gładki i dyplomatyczny. Altruistycznymi frazesami przykrywa autentyczne zmęczenie. Jego miejsce było gdzie indziej. Cierpi nie tyle z powodu strasznego wypadku, co z poczucia jałowości. Wie, że jest słaby, w gruncie rzeczy dosyć przeciętny. Ma tego gorzką świadomość. Ale jest także lojalnym uczestnikiem gry. Codziennie toczy się przecież walka o głosy wyborców.Premiera kinowa: 20.IV.2012
